Gehandicapt en in Detentie – Beter af in de handen van de Bajes dan in die van de Zorg?

Nee. De mijnheer die hier lekker in de zon ligt te relaxen heeft zijn rolstoel niet uit beeld gezet voor de ‘foto-shoot’.

Genietend van een schilderachtig uitzicht over zee, een strandje om te zonnen, verschillende plekken om de te vissen en de mogelijkheid om gebruik te maken van een sauna: het klinkt als een luxe resort: De Bastøy-gevangenis op een eiland in het zuiden van Noorwegen, wellicht de fijnste gevangenis ter wereld.

“Er zijn geen hoge hekken, de bewakers zijn niet gewapend en gevangenen hebben zelf beschikking tot de sleutels van hun kamer. Bovendien heeft iedereen vrije toegang tot de paarden, het strand en de sauna. De koks bereiden daarbij elke avond een meerkeuzemenu voor waarbij men kan kiezen uit bijvoorbeeld kip, zalm of chili con carne.”
Aldus AD die ook een filmpje posten, aanschouw en wordt met stomheid geslagen

Zie om te geloven….

Kafkaeske realiteit
Terwijl ik al 16,5 jaar de bureaucratie op legitieme wijze me ‘verzet vanuit mijn bed’ om mindere voorzieningen te verkrijgen dan voorhanden zijn in de Bastoy gevangenis. Als burger gebruik maak van die grondrechten klacht, bezwaar, beroep en steeds opnieuw daartoe gedwongen wordt, krijg ik geen gelegenheid in de zon te liggen want ik lig al 298 dagen in bed na het zoveelste ongeval in mijn niet adequate badkamer. Een aanvraag voor een noodzakelijke basale voorziening die voor het 5e jaar in de vicieuse molen van kafkaeske gemeentelijke ambtenarij verkeert.

Voorrang
Voor lotgenoten die net als ik soms weken, maanden en jaren op de SEH/poli’s rondrollen, iedereen heeft ze wel eens gezien. De ‘inmates’ van de Nederlandse maatschappij die geblesseerd bij de röntgenafeling of de gipskamer lange wachtrijen passeren en onmiddelijk geholpen worden.

Persoonlijke begeleiding included!
Onder begeleiding van niet 1 maar 2 of -indien erg vluchtgevaarlijk- zelfs wel meerdere begeleiders at once! Die ‘inmate’ hoeft zich dus geen zorgen te maken dat hij overvallen of zijn rolstoel gejat wordt. Zijn begeleiders zijn zelfs gewapend. Wat een  veilig gevoel.

Ik zal me even onthouden van een epistel over hoe lang mij de funktie begeleiding ‘ontnomen en onthouden’ is omdat ik geen grondslag “psychisch” had. Ik heb ook niks misdaan. Nou zeg jij: Ja dat zeggen die inmates ook allemaal! Maar ik deed niets, en ik lig al jaren op mijn rug naar de slecht onderhouden heg van de buurman te kijken. Gedetineerd in mijn slaapkamer.

Mijn handen jeuken….

Niet omdat ik een uitzicht van een Noors fjord mis maar omdat ik maar wat graag die heg eens met de snoeischaar onderhanden zou nemen. Hoewel dat onhaalbaar is. Mijn handen werken niet meer zoals het hoort. Maar een mens mag toch dagdromen?

Busje komt zo…
Ik dwaalde even af in mijn gedachten om die heg, maar realiseer me nog goed dat de inmates in het ziekenhuis ook eigen vervoer hebben. Maar dat ik al meer dan 10 jaar een adequate vervoersvoorziening ontbeer. Hoewel ik daarvoor ook gestreden heb tot gegronde beroepen aan toe heb ik nog steeds ‘huisarrest’. En als ik al gebruik kon maken van collectief vervoer weet ik wie beter af is: de meneer uit de bajes hoeft geen uren te wachten in de kou tot zijn Regotaxi komt. Als die al komt.

Over het paard getild
Maar ja, ik kan klagen wat ik wil. Mijn formele klachtschrift van 9 december 2015 wacht nog steeds op behoorlijk bestuurlijke beslissing. Volgens mij arriveert zelfs de snail-mail sneller in de bajes. Of wordt die persoonlijk afgeleverd door de advocaat die ik mij niet kan veroorloven. Om vervolgens door over het paard getilde ambtenaren ‘besproken’ te worden dat het aan mijn manier van communiceren zou liggen. Altijd ‘leuk’ als er in de derde persoon over je gesproken wordt en je dat soort brieven pas na 2 weken met snail-mail bereikt.

Ergo paarden in Bastoy….

Had ik er maar een! Dan had ik die 15 maanden die het duurde om een nieuwe handbewogen rolstoel te krijgen niet ook vrijheidsbeperkt in bed gelegen. Dan had ik me galopperend met een frisse bries in mijn gezicht naar het gemeentehuis kunnen begeven! Oh wacht, ik droom weer hardop. Mijn rug kan geen ritje aan en ik heb sowieso geen stal na de aanpassingen rond 2002 waarna nog 3,13 m2 bergruimte overbleef. Dus dat paard vergeten we maar snel als alternatief vervoersmiddel voordat ik binnen de korste keren de dierenpolitie op mijn dak krijg.

Elke dag een ei maakt je blij
Bastoy, waar de kippen in de kelder voor verse eitjes zorgen. Ik loer vanuit mijn bed naar de plaat van de kruipruimte. Nee, wellicht is de atmosfeer daar niet geschikt voor kippen en al ware dat wel zo krijg ik dat ei niet omhoog en niet in de pan. Dream on. Mijn keuken wordt al 16 jaar niet aangepast voor gebruik van een rolstoeler met een pan.

Wat doe ik fout?
Nee joh ik zit gewoon in het verkeerde land als ik het journalistieke stukje van Melanie op Trending over de meest luxe gevangenissen aanschouw:

Faciliteiten
Mij bekruipt even het gevoel dat ik een vakantiereisgids aan het bekijken ben. Hoewel je voor ‘faciliteiten’ niet het land hoeft te verlaten aldus @ondertussennl die met een Bajes 2.0 column laten weten dat bajesklanten een tablet krijgen. Vast zonder persoonlijk plan of aanvraag à la WMO 2015. Dus maar stug de karige bespaarde centen van je uitkering blijven potten: wij moeten die gewoon betalen die iPad!

Privé-badkamer
Eer wie eer toekomt. Die noren hebben het voor elkaar. Zelfs de criminele. In Halden-prison heb je namelijk gewoon je eigen privé-badkamer. Ik vermouth dat indien daar een gedetineerde gehandicapt is die vast aangepast wordt. Binnen 5 jaar. Om de verveling tegen te gaan, kun je je aldaar altijd begeven naar de bibliotheek, de klimmuur of werken aan je volgende album in de opnamestudio.

Afin. Die klimmuur kan mij als half lamme gestolen worden maar die opnamestudio? Serieus? Lig ik hier wat in mijn bed op Mèèr-TV van KPN met de karaoke app mee te blèren joh!

Advies
Onderaan de editorial van Ondertussen.nl staat geschreven:

“Toch zou ik het je niet aanraden om hier een misdaad voor te plegen!”

Ik hoef dat niet ter harte te nemen. Mijn moreel kompas staat geen enkele misdaad niet toe. En verblijf ik braaf op mijn rug liggend met eeuwig geduld en hoop. Terwijl de overheid in haar decentralisatie, toestaat dat gemeentelijk willekeurig beleid mij gehandicapter en zieker maakt ondanks dat ik geen crime heb begaan.

Verzoek
Oh ja beste Politie, als u mij ooit op komt halen wegens geluidsoverlast omdat ik te enthousiast meezing op onderstaand nummer: Vergeet u dan niet de oprijplaatjes voor de boevenwagen mee te brengen?

Ruim 5 van de 8 recente jaren verblijf ik in bed door de gevolgen van uitblijvende zorg of voorzieningen. En hoe u dit wendt of keert, dit beleid resulteert toch in een vrijheidsbeperking. Mijn detentie…