SOS | Schrijnend Mantel-Zorgalarm uit de Gemeente @Menameradiel

Door @doofpotwmo | 15 Sept 2017

Onderstaande noodkreet ontving ik van een burger uit Menameradiel die mijn hulp in riep om maatschappelijke aandacht en discussie te vragen voor ontstellende problematiek door de onwillige bureaucratische gemeentelijke molen aldaar.

In haar woorden…

 

Na een loodzware periode van ongeveer 10 jaar als alleenstaande moeder, met al de daarbij komende lusten en lasten kreeg ik MS. Om vervolgens die extra belasting erbij te krijgen.

Als je ziek wordt zie je pas hoe naïef en dol deze wereld is. Kleiner wordt.

Dan heb je pas écht door hoe kort je leven kan zijn. Ga je van nadenken naar diep nadenken. In eerste instantie doet het pijn. Om dan tot het tweede besef te komen hoe ver je ineens onder je steen was weggekropen.

Door deze blogpost hoop ik weer in contact te komen met iedereen die ik in mijn misère verwaarloosd heb en daardoor misschien ook onbewust heb gekwetst. Ook hoop ik dat ik door te schrijven nog een beetje begrip of steun in deze samenleving kan bewerkstelligen.

Want ondersteuning schiet te kort. En daar waar mijn lichaam niet door ziekte gesloopt wordt dan wel door het WMO beleid.

Zonder dat de ambtenaren begrip noch gemoveerd lijken te zijn voor ons persoonlijke drama. Waar niet alleen ik maar nu ook mijn zoon slachtoffer is geworden, nu van het systeem en ik twee maanden geleden óók nog van een hartinfarct.

Van de zorgen. Want waar mijn leven is ‘gebroken’ door een ziekte waar niemand voor kiest, breekt nu het ‘systeem’ het leven van mijn 29 jarige zoon. Die vervolgens, niet bij keuze noch doorschuld, als gevolg van mijn beperkingen nu en onmogelijkheden, nu net zo, zo niet erger beperkt wordt in het opbouwen van zijn eigen leven.

Nu ons alle waardigheid is ontnomen schreef ik onderstaande brief, een noodkreet aan onze gemeente, Menameradiel…

Einde bericht van deze doodzieke vrouw in Menameradiel.

 

Beste Gemeente Menameradiel

Als blogger en sociaal activist vind ik hier wat van, en wel het volgende:

In 1948 werd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens verwezen naar gezondheid als onderdeel van het recht op een adequate standaard van leven.

Verder werd het recht op gezondheid, i.e. “het recht op de hoogst haalbare standaard van fysieke en mentale gezondheid” opgenomen in artikel 12 van het Internationale Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten (IVESCR).

Met de Wet Maatschappelijke Ondersteuning wordt sedert de decentralisatie van deze zorgplicht naar gemeenten geschermd met veel termen als “participatie, inclusie, ondersteuning, zorg en ontzorgen” Niemand mag uitgesloten worden van deelname aan de maatschappij en een sociaal leven alhoewel mening gemeente dit niet begrijpt (49% van de gemeenten wisten dit voor de transitie) of gewoonweg geen sociaal beleid wenst toe te passen.

Buiten überhaupt de participatie-fähigkeit van dit gezinnetje aan te roeren als topic is de behandeling die deze twee burgers van Menameradiel krijgen alles behalve overheidswaardig, noch streeft deze gemeente burger- of mensenrechten na en resulteert het geheel in alles behalve waarborgen voor de ‘hoogst haalbare standaard van fysieke en mentale gezondheid‘.

Simpel gezegd is de menselijke norm in Menameradiel gewoonweg geheel zoek en vertoont het beleid aldaar alles van machtsmisbruik, represailles en onwil. Voor een moeder met een progressieve ziekte en een zoon die onder meer tegenwerking en meer onmogelijkheden dan mogelijkheden gebukt gaan dat er een vicueuze cirkel ontstaat. Geen goed woord, noch moreel verantwoorde houding is toe te schrijven aan deze gemeente die een gezin wat zo gebukt gaat onder zoveel problematiek zo de afgrond indrijft. En naar blijkt nog met de nodige opzet ook.

Overbelaste mantelzorgers resulteren eveneens in een extra belasting voor de zorgvrager,en daar waar de roeptoeters van de politieke geldstroomverleggers maar al te graag ventileren dat e.e.a. uitliefde gebeurd, wordt feitelijk de goodwill en het geweten van familieleden uitgezogen tot er niets meer onder die nagels uit kàn komen.

Hoe lang gaat u onder het oog van toeziend Nederland nog door dit gezin verder de vernieling te helpen? Vanaf deze blog zullen wij uit  solidariteit protesteren tegen dit voorkoombare leed en roepen u op onverwijld over te gaan op al datgene waartoe u conform de wet WMO 2015, zorgplichten, morele verplichtingen jegens uw burgers en fatsoen en met in achtname van de Code Goed en Openbaar bestuur verplicht bent.

U heeft mijn aandacht Menameradiel en die zal niet verzwakken tot er een positief geluid uit uw gemeente komt. Waarover ik aldan maar àl te graag verslag zal doen met alle égards en positiviteit die echt behoorlijk bestuur en constructieve ondersteuning aan uw burgers reflecteert. Dat is, als u gaat laten zien dat u die positiviteit en constructieve bejegening kunt, wilt en daadwerkelijk aan de dag gaat leggen en deze mensen de ondersteuning gaat bieden zoals een overheidsorgaan dat betaamt.

Tot die tijd zullen wij  in contact blijven met uw burger en alhier verslag doen van al datgene waar deze moeder met haar zoon onder gebukt gaan.

Maar liever vernemen wij voor verdere teloorgang kan plaatsvinden, van u wanneer u bij voorkeur op kortste termijn over denkt te gaan tot een aan deze schrijnende situatie eer aandoend gesprek. Inclus de noodzakelijke onafhankelijke cliëntondersteuning om uw objectiviteit en professionaliteit te waarborgen waarbij u in naleveing van de zorgplicht en de ernst alle tot uw beschikking staande middelen in gaat zetten verder schade en lijden van deze moeder en haar kind te voorkomen.

@doofpotwmo