Een update uit Gemeente Leudal: Mobilisatie

Door @doofpotwmo | 27 Sept 2017

Even een update vanuit Leudal.

 

WMO regisseur Mw P1 is op een welverdiende vakantie dus Mw P2 deelde me mee per email dat er een besluit aan komt met een tijdelijke uitbreiding van de funktie Begeleiding ter mobilisatie zoals de indicatiearts dit geadviseerd heeft en dat dit asap aan de SVB aangeleverd zal worden, dus we zijn al voorzichtig aan het plannen.

 

De arts heeft in het advies een tijdelijke uitbreiding van de Funktie begeleiding aanbevolen voor maximaal 3x per week gedurende 6 maanden omdat na meer dan 470 dagen plat in bed liggen hij meer dan 3x per week momenteel niet haalbaar noch verantwoord acht.

 

Op een beetje vreemde wijze is de in de aanvraag geformuleerde uitbreiding tbv ziekenhuisbezoek weggevallen. Begin dit jaar heb ik die zorg niet in kunnen zetten wegens ernstige gezondheidstoestand die zelfs liggend ziekenvervoer niet mogelijk maakte. Toen dat wel zo was is verzochte het tarief van de niet gebruikte uren naar de tariefklasse van de zorgverlener om te zetten met deze reden. Wat helaas niet gehonoreerd is en onlangs tijdens de hoorzitting van 20 juli jl afgewezen is.

 

Beetje onbegrijpelijk wat mij betreft omdat ik hierdoor dus geen ziekenhuisbezoek/behandeling of onderzoek kon ondergaan omdat mijn rolstoel niet mee mag in de ambulance en je aldaar bij aankomst,vooral op de poli, ook geen assistentie krijgt bij bijv. katheterisatie e.d. Dan wordt e.e.a. zonder begeleiding/assistentie dus onmogelijk op die manier.

 

Ook mag het ambulancepersoneel lang niet altijd wachten op een patiënt indien het onderzoek iets langer duurt en wordt je van de brancard op een onmogelijk (meestal onderzoeks)bedje neergelegd om dan weer te moeten wachten tot er een ambulance vrijkomt. Na zo’n tour de force ben je dan de gehele week finaal doodop.

 

Tijdens het huisbezoek van 21 sept jl. – na 15 maanden communicatiestop – is toegezegd dat hier wel naar gekeken gaat worden.

 

Hopelijk gaat dat sneller dan de verzoeken begin dit jaar want september zit er bijna op en dat maakt dan 9 maanden zonder medisch specialistische zorg door een ogenschijnlijk simpel facilitair probleempje toch best bizar.

 

Temeer nu de 470+ dagen platliggen nu echt zèèr vervelende tol begint te eisen, ernstige complicaties beginnen op te treden die op zijn zachts uitgedrukt zorgelijk zijn bij een belastbaarheid toch al zo goed als nihil is.

 

Dit terwijl we nu de woninaanpassing besloten is, over 4 weken de sloophamer in huis gaan horen beuken en er daardoor vast nog heel wat drukke en belastende omstandigheden bijkomen. Maar on de bright side zal er genoeg pof en stof in huis zijn om het bloed zweet en tranen van mobilisatie en belastende ziekenhuisbezoeken te absorberen.

 

Ik absorbeer alvast even die gehele situatie die gaat komen. Of ik er tegenop zie: ja zeker. Toen ik bijna een jaar plat lag dacht ik dat ik het jaar mentaal niet zou ‘trekken’. Inmiddels zijn we weer, ruim 100 dagen verder en is er meer hoop door herstel van overleg en wat voortgang.  Maar mijn lichaam denkt daar inmiddels heel anders over want fysiek gaat het volslagen de foute kant op.

 

Afhankelijk zijn van besluiten of goodwill daartoe,  of je wel of niet naar een specialist of pijnbestrijding kan,  het blijft moeilijk te bevatten.  Maar proberen we hoopvol en positief te blijven dat de gemeente hier en vanaf nu met wijsheid en enige constructiviteit in zal beslissen. Het liefst met een beetje daadkracht. Want het verval door dermate lange bedlegerigheid gaat sneller dan de tijd die het herstel zal gaan kosten.