Gemeente Leudal weigert met gehandicapte burger te praten.

Door @Doofpotwmo | 31 Aug 2017

De Gemeente Leudal wil niet communiceren. Ook geen case-manager toewijzen. Al helemaal geen mediation bezigen. Willigt zelfs verzoeken tot overleg van een formele cliëntondersteuner niet in en wimpelt deze keer op keer af.

Hoe zou de gemeente Leudal dat doen, een inwoner compleet blokkeren? Is daar een protocol voor zodat dat individu met geen mogelijkheid een poot aan de grond krijgt? Zou dat met een interne e-mail gaan waarin iedereen op het hart gedrukt wordt om onder geen beding die mevrouw van Doofpot Wmo Leudal te helpen?

Is er niemand die in opstand komt, omdat zo’n blokkade toch wel erg ver gaat en alle wetten van de medemenselijkheid tart? Er moet toch iets geregeld zijn om de neuzen allemaal naar dezelfde kant te laten wijzen bij de gemeente Leudal.

Eenparig wordt ingestemd met niet legitieme hoorzitting die er door worden gedrukt om vervolgens weer afgeblazen te worden. Klachten worden categorisch niet behandeld. De wet die regelt dat een dwangsom kan worden opgelegd als de gemeente niet tijdig beslist, wordt totaal genegeerd.

Treiterijen en represailles schijnen gewoon tot het primair proces te behoren. Het huilen strijd om voorrang tegen het lachen als je ziet hoe gemeente Leudal de Algemene wet bestuursrecht en de Wet maatschappelijke ondersteuning uit de kast weet te halen als het haarzelf uitkomt en stof laat verzamelen als het om het belang van de burgers gaat. In het vijfde jaar van de ‘strijd’ voor een toegankelijke en veilige badkamer moet de burger eerst in hongerstaking en online openbaar de misstanden aan de kaak stellen (via een blog).

Pas na veel maatschappelijke verontwaardiging, komt de gemeente enigszins in beweging. Nog steeds niet in het belang van de burger, maar met een minimale inspanning die als niets anders dan schadebeperking kan worden opgevat. Hoe is het mogelijk dat politiek, bestuurlijk en ambtelijk zo unaniem is in het isoleren en negeren van een individuele inwoner?

Het is schrier onmogelijk voor een burger om tegen zo’n overmacht iets uit te richten. Wat zegt het over Nederland dat zoiets langdurig kan bestaan? Het is niet zo dat men bij de gemeente verstoken is van informatie, dus de vlieger ‘wir haben es nicht gewusst‘ gaat niet op.

Doofpot Wmo Leudal heeft geen detail ongenoemd gelaten. Alleen enkele reacties op persoonlijke titel op een blog van een andere activist laten wat haarscheurtjes zien in het embargo op communicatie. Verder doet de goegemeente alsof de neuzen bloeden en gaat men quasi-prudent door alsof er helemaal niets aan de hand is.

Sedert 23 Juni 2017 loopt de wethouder “Sociale Zaken & Volksgezondheid” namelijk met een Plan van Aanpak voor de gedupeerde burger op zak. Dit plan is totstandgekomen in samenwerking met deskundigen). Het zou de leiddraad moeten zijn voor constructief overleg voor maximale preventie en om zonodig een halt toe te roepen aan de progressie van mijn de handicap van de inwoner die veroorzaakt is door het uitblijven van tijdige zorg of voorzieningen.

Het heeft er schijn van dat het Plan van Aanpak bij het oudpapier terecht is gekomen. Gelukkig is er een digitale versie die hierbij online wordt aangeboden ter lering ende vermaeck. En wellicht vergist iemand zich bij de gemeente Leudal alsog en gaat er eindelijk wat mee doen.

Om niets aan de verbeelding over te laten wordt het Plan van Aanpak  in zijn volledigheid hier geplaatst en wens ik op te merken dat letterlijk elke bewering en genoemde feiten met schriftelijke bewijsstukken te onderbouwen zijn en voor geïnteresseerden na afspraak volledig in te zien. (Gebruik daartoe het contactformulier op deze blog)

Klik hier om de documenten in full screen modus te bekijken