Rechter doet uitspraak èn spreekt hoop uit dat er een einde komt aan het ‘gesodemieter!’

23 juni 2018 door @doofpotwmo

Op 22 mei 2018 heeft de Rechtbank Roermond inzake 3 voorlopige voorzieningen en een beroep inzake wmo-zorg en een te vervangen rolstoel die sedert november 2017 total loss is uitspraak gedaan. De voorlopige voorziening inzake de rolstoel kon niet toegekend worden nu er geen noodvoorziening bestaat voor de maatwerkrolstoel en onduidelijk is of een eventuele kostbare reparatie van de defecte rolstoel tot een oplossing zou leiden. De overige zaken zijn allen gegrond verklaard al lijkt Gemeente Leudal zich daar vooralsnog in het geheel niets aan te trekken.

Inmiddels is wel een besluit verstrekt voor de rolstoel binnen de door de rechter gestelde termijnen, alhoewel dat niet tot directe oplossingen leidt gezien de levertijden van een maatwerkrolstoel en ik derhalve niet kan mobiliseren door gebrek aan een veilig hulpmiddel en heb ik de afgelopen weken enige ongevallen gehad waaronder het luxeren van de schouder ten gevolge van de gebreken aan de defecte rolstoel.

 

Onderstaand de uitspraken van de rechter:
(Klik op het pijltje om de uitspraken in full-screen te lezen of te downloaden)

Overige uitspraken ter zitting Rechtbank Roermond 22/5/2018

De rechter besloot tijdens de zitting de zorg te continueren tot zes weken nà beslissing op bezwaar met als reden dat Gemeente Leudal niet zonder meer had mogen afgaan op het advies van de indicatiearts, zijn adviezen die hierin opgenomen waren zijn niet opgevolgd danwel heeft de Gemeente Leudal nagelaten vragen over het weglaten of verminderen van zorg, aan de arts voor te leggen.

Ook het advies van de arts om gezien de complexiteit een indicatieadviseur in te schakelen is niet opgevolgd en in het bestreden besluit staat niet gemotiveerd waarom dat advies niet is opgevolgd.

Het is voorts onduidelijk of de nieuwe indicatienormen die de Gemeente Leudal hanteert wel door de beugel kunnen en kent daarom de voorziening toe.

Inzake de rolstoel merkt de rechter op dat inzake het verdagingsbesluit op de spoedaanvraag op grond van Art 2.3.3. WMO de gemeente Leudal gewoon ontkent dat het gaat om een spoedaanvraag ipv een gewone aanvraag.

En dat er een verdaging gedaan is door Gemeente Leudal wil nog niet zeggen dat daarmee de termijnen op deze manier verlengd kunnen worden of de ingebrekestelling niet gedaan zou kunnen worden. Dat is onjuist. En legt derhalve inzake de rolstoel op binnen 14 dagen na de zitting een dwangsom op van 100 Euro per dag met een maximum van 15.000 Euro.

 

De rechter eindigde haar uitspraak met de veelzeggende woorden:

“En dan hoop ik, dan hoop ik echt, dat er op korte termijn een einde komt aan dit op zijn ondiplomatiekst gezegde gesodemieter”

 

Nee… Het gesodemieter is dus nog steeds niet ten einde…

Nog geen 9 dagen na de uitspraak stuurt de gemeente Leudal een brief inzake een voornemen tot aanpassen van de begeleiding die in strijd is met de uitspraak door de rechter van 22 mei 2018 inzake ‘tijdelijke verlenging’ van de funktie begeleiding.

De rechter heeft hier al in voorzien door de huidige omvang te continueren tot 6 weken na beslissing op bezwaar. Die beslissing op bezwaar is door de gemeente aangekondigd voor oktober 2018 aldus met deze brief van 29 mei 2018 passeert en negeert Leudal de uitspraak en doet na negeren van een Art 2.3.3. WMO aanvraag ook alsof die uitspraak niet bestaat. De teamleider/ondertekenaar van deze brief was overigens persoonlijk aanwezig tijdens de zitting waarbij de rechter in haar besluiten werkelijk niets aan de verbeelding heeft overgelaten.

Tot op heden is de omvang volgend op de uitspraak echter nog steeds niet per besluit aan ons toegekomen noch is het daarbij behorende budget m.i.v. 1 juli a.s. nog niet aan de SVB toegekomen.