Rolstoelbingo – Vooroordelen: Een groter handicap dan echt gehandicapt zijn!

Ik zit te lezen in het DON Magazine van Maart 2017 en ga heeeelemaaaaaal stuk.

Corné Ouburg liet zich inspireren door een Duits voorbeeld om een rolstoel bingokaart te maken over de bevooroordeelde en hoogst ignorante opmerkingen die wij als rollers soms krijgen.

Waarlijk, ik heb ze allemaal ooit gehoord in de afgelopen 16 jaar, Maar sommige mensen blijven je verbazen:

Vooroordeel: Wij kwijlen…
Nee natuurlijk kwijl ik niet!

Misschien als ik lig te slapen.  Ik ben de piepjongste niet meer! Maar de lokale visboer vraagt zowaar  routinematig de persoon die bij mij is:

“Wil zij een servetje bij de kibbeling?”.

“Nee hoor mijnheer, ik kwijl altijd zo in mijn schoot”. En hij wist geen woord meer uit te brengen en overhandigde zo ver buigende en reikend tot hij bijna uit zijn viskar viel met mijn servet.

Vooroordeel: Gemaksschoenen
Mijn ma kan eeuwig shoppen naar het perfect matchende accessoire.

Ieder zijn ding natuurlijk.

In de schoenzaak zit ik in mijn rolstoel ergens te wachten onder het genot van een goede beat uit mijn oortje.Uiteraard niet in de gaten hebbende dat ik daar helemaal in op ga en met mijn hoofd meebeweeg op die beat.

De verkoper zal wel gedacht hebben dat ik ook direct “crazy” was want toen ik een paar schoenen zag die wel erg mooi waren en vastpakte, snelt hij naar me toe….

Gaat op zijn hurken voor mij zitten, kijkt mij indringend aan met opgetrokken wenkbrauwen en veel mimiek, zeeeer duidelijk articulerend en langzaam pratend:

“Die zijn heeeeeel duuuuuur”. En neemt ze af en zet ze terug in het schoenrek. Pardon?

Ik pak de schoenen en vraag hem: Heeft u deze ook in maat 37?

De verkoper gaat weg en komt terug met een paar gemaksschoenen en continueert wederom articulerend, langzaam en luid: “Deze zijn veel gemakkelijker en veiliger voor u daar zitten geen hakken onder” en wijst op de hakken van de schoenen die ik wilde in het rek.

Ik trek mijn oortje uit en zeg hem, rustig maar ad rem: Luister vriend ik wil die pumps. Of ze duur zijn boeit me niet ik koop maar eens per 5 jaar schoenen want ik verslijt ze niet omdat ik er niet op loop. En vraag vervolgens of ik er nog een gratis potje schoensmeer bij krijg. Deze zaak staat er namelijk om bekend deze geste te verlenen aan hun klanten bij aankoop van schoeisel.

Verbouwereerd kijkt hij mij aan en loopt naar zijn magazijntje en komt terug met de schoenen, schoensmeer èn een paar schoenspanners. “Service van onze zaak!”

Ben ik blij dat mijn hoofd nog werkt waar anderen hun brein laten bevooroordelen tot dit niveau van ignorantie. Zorgelijk reken ik af en vraag me af hoeveel niet assertieve mensen naar huis gaan, met die “gemakschoenen”

Vooroordeel: Rollers kunnen niet zelf zo’n schansje nemen
Wanneer je weer eens ergens komt waar het schansje net iets te steil is neem je dat achterstevoren. Waarom? Heel simpel, Als je ervan af rijdt kan je zo’n rotvaart krijgen dat je onder gelanceerd wordt.

Dus je klemt de hoepels en laat je langzaam achteruit rijden tot weer een of andere “ridder” aan komt rennen om je terug naar binnen te duwen. Ongevraagd mind you!

U moest eens weten wat wij rollers met een rolstoel kunnen. Op 4, 3 of 2 wielen. Dus nadat ik weer in die brillenzaak sta en opnieuw naar buiten probeer te komen zegt de ridder, nee nee blijft u maar hier wie is er bij u? En pakt de handvaten van mijn rolstoel weer ongevraagd vast om te duwen.

Een tip: Wij rollers waarderen incidentele hulp in penibele situaties echt wel, maar vraag het even. Ik pak u ook niet ongevraagd vast in uw middel.

Eindelijk buiten gekomen wheel ik als een razende roller naar de hardware-shop verderop in de straat en vraag de verkoper: “Heb jij een zaag?” Hij lacht en vraagt “waar hebje hem voor nodig?” Ik antwoord: ” Ik niet, jij. Kun je mijn handvaten er even afzagen ik ben er klaar mee!”

5 minuten later rijdt ik voldaan de winkel uit, zonder handvaten. Met direct effect. Een half uur later trekt ridder 2 zich terug als ik op een stoep wil jumpen. Staat in een -ik beschijt mijn broek-houding” achter mij om te voorkomen dat ik achterover val. “Nee mijnheer maakt u zich geen zorgen, daarvoor hebben we een anti-tip systeem….”

Ik val niet achterover, hoogstens overdrachtelijk. Van verbazing.

Realitycheck: Wat sommigen met een rolstoel doen joh….
Persoonlijk doe dit even niet na ja… 🙂  Mijn gestel houdt niet zo van vliegen en landen. Maar … amazing wat je allemaal kan met een set wheels!

Realitycheck: De Bingokaart
En zo zijn er meer. Je zou er als ervaringsdeskundige een boek over kunnen schrijven – wat waarschijnlijk toch niemand koopt-  dus bedacht Corné Ouburg dit “spel”. Confronteer of Customize en Share!

Mocht u zich afvragen waarom wij als rollers krom liggen en buikpijn krijgen in die rolstoel van het lachen:

De vooroordelen van sommige lui zijn een groter handicap dan onze beperkingen!
Ik herinner mij mijn eerste jaar in een rolstoel nog als gisteren. Hoewel de doorsnee medemens je in medelijden aanstaart heb ik me destijds al afgevraagd of die opmerkingen liggen aan een gebrek aan intelligentie of dat het eengevolg is van projectie van de eigen angsten om niet met een dergelijk handicap te kunnen leven.

The secret is: Life goes on!
Wij zijn niet onze rolstoel. Ik zijn niet onze beperking(en). Hoewel velen eerst die rolstoel zien en dan de mens er in, scheert men gemakshalve gewoon elk mobiel beperkt mens over een kam.

Er zijn geen spelregels mensen!
Op deze bingokaart staan een aantal “standaard” uitspraken die we als roller regelmatig te horen krijgen.  Is je kaart vol? Plaats hem op www.facebook.com/DwarslaesieOrgNL/ of www.facebook.com/burugocolumns

---