Open Brief aan die “Bestuurders” in die “Andere wereld”

2 Aug 2017 | Co-Blog door @doofpotwmo & @hetisgeel 

Op 1 Augustus 2017 publiceert Skipr dat Dhr. Kees Erends van ’s Heeren Loo zijn ei kwijt moet in de column met misplaatste kop: “Lastige ouders verdienen goed gesprek”. Want, stelt Dhr. Erends, een toenemend aantal ouders en cliënten profileert zich online om aan te kaarten dat het zorgaanbod van de reguliere gehandicaptenzorg (die van hem incluis) niet meer voldoet aan wat de “moderne mens’ verlangt.

Gedreven – niet zozeer door zorgen maar geheid door marketingzucht – stelt hij dan dat “de twee werelden” van de PGB’ers en van de ZIN’ers weer dichter bij elkaar gebracht moeten worden. En hij heeft nog wat achter de hand, want relatie-counseling en zelfs pro bono activiteiten sluit hij daarbij niet uit. Nou geloof ik veel, maar nooit dat de reguliere zorg iets gratis gaat doen.

Beste mijnheer Erends en soortgenoten, wellicht is het u ontgaan dat sedert de invoering van het PGB in 1996 wij PGB’ers niet voor niets gillend uit de reguliere gehandicaptenzorg “gerend” zijn.

Als u het heeft over “twee werelden” leeft u mijns inziens u in een alternatieve realiteit met de blaming & shaming van ouders of cliënten, geveinsde “emoties” vooral voor uw eigen gewin. Eigenlijk bent u bestuurders degenen die stiekem een beetje bang zijn voor de concurrentie. Het verlies al lang in beeld hebbende en met dit soort damage-control echt geen zorgzaamheid uitdrukkende, maar vooral de eigen huid proberen te redden.

U spint dan garen bij die geacteerde emoties of vermeende zorgen over online manifesten van ouders en andere mensen die in de werkelijke realiteit gewoonweg protest voeren tegen de nadelige effecten van gedecentraliseerd overheidshandelen inzake de zorg en/of voorzieningen in het algemeen.

Ja ook al leeft u aan die andere kant, die klap kreeg ook u mee.
Zij het dat “uw wereld” voornamelijk verantwoordelijk is voor het huidige beknotten en bedotten waarna bezuinigen volgen omdat het deze niet niet kan stoppen met graaien. U maakt van de patiënt een marketingformule en gaat dan nukkig analyseren waarom we u boycotten.

Als u degenen die hiertegen in verzet komen “modern” noemt, heeft u toch echt sinds 1996 iets gemist of liggen hybernaten. Deze en meer van uw kreten zijn net zo paternalistisch als de gedateerde, lineaire, traditionele en “reguliere” (gehandicapten)zorg-cultuur zelf. Antiek en fossiel.

Wij PGB’ers kunnen ieder afzonderlijk een boek schrijven over de fratsen die medewerkers uit “uw wereld” vanuit die paternalistische visie botvierden op ons: uw voormalige “clientèle”. Gevoed door ondeskundigheid, vooroordelen of regelrechte domheid nam u alle regie uit onze handen namen, zelfs die van ouders of al degenen die het aan regie totaal niet ontbrak.

Uw bijna hilarisch profetische instelling dat wij in “onze wereld” louter door en met uw hulp tot het “licht” komen, is dan ook misplaatst. U pleit hier voor uw eigen koor van (b)engelen want als u eerlijk bent, geeft u toe dat het in werkelijkheid zo is dat u zelf de toenemende hordes mensen schuwt die uit “uw wereld” in die van ons rennen.

En stilletjes denkt u oh jee, hoe komen we mee! Immers moet de immense overhead en waterkop van de reguliere zorg hoe dan ook worden betaald. Liefst aangevuld met een riante bonus. Al dan niet gegraaid. Maar zeker niet gedeeld met of toebedeeld aan al diegenen die niet hun handen hedendaagse vleespotten van Egypte steken omdat die handen tegen een steeds bekaaider loon daadwerkelijk aan het bed blijven!

Waar die werkelijke zorgverlener gefrustreerd, uitgerangeerd, wordt onderbetaald om in crescendo onder druk te worden gezet worden totdat men wegens anciënniteit wordt vervangen door een goedkoper exemplaar en u zichzelf, maar vooral de doelgroep, op die manier al jaren van alle kwaliteit onthoudt.

Natuurlijk ligt u in het echt dan wel wakker van al die “moderne” meiden in “uw wereld” de de ZZP ontdekken. Die nu weten dat u het voortaan kunt vergeten. Gewoon keurig verdienen, zonder poespas, zonder vergader- en controle-terreur of zeur-superieur, niet meer ziek zijn of worden van de brainwash slik-of-sterf-cultuur van less is more. En genieten van die keuzevrijheid en die eigen regie.

Waarom denkt u dat iemand uit onze wereld terug wilt naar de door u getrokken “lijdensweg”? Waardoor we in onze huizen weer schriftjes vinden waarin door iemand die maar net van de spinazieacademie komt je eetgedrag of “mood” beschrijft. Niet kan poetsen, geen baby een luier om kan doen, niet weet wat een stofragger is of niet doorheeft dat een volledige spitskool in een pan met koud water op het fornuis gedumpt niet uit zichzelf kookt. Want op criteria om die onbenulligheid te voorkomen, wordt in de reguliere zorg niet geselecteerd.

De reguliere zorg heeft tenslotte het primaat “goedkoop adequaat” al laten vallen voordat enige wmo-afdeling zich deze eigenschap stelselmatig toe-eigende.
“Ouders zijn bezorgd en gaan vanuit hun emotie op zoek”, stelt collega-bestuurder Jan Duenk van Abrona dan ten einde. Weet u, als wij zorgvragers, (ouders van) cliënten of patiënten zo’n mening willen, dan vragen wij u die in het vervolg expliciet. Maar rekent u niet te hard op dat moment, want we waren eerder het PGB gewend. Flexibel en snel, met eigen regie, vrije keuze en respect. Maar vooral blij het feit dat het geld ten volste en zonder verspilling aan overhead aan ons werd besteed zonder dat er iets van in uw zakken gleed.

Uw autoriteit en visie is verouderd. Uw denkwijze heeft de kanteling gemist.
Uw vrijpostigheid gezinnen of ouders te analyseren, generen of uiteindelijk in dubio te brengen en middels een editorial in waan proberen te brengen dat het zonder uw ‘expertise’ niet kan, om hen dan als een product te marketen, is een domme list.

Maar blijft u het vooral proberen.

De definitie van waanzin is tenslotte hetzelfde herhalen met de verwachting dat er iets zal veranderen. Als u daar nu met eens elkaar over gaat praten en de PGB’ers in die voor u “andere wereld” vooral uw betuttelende verhalen bespaart.
Het is nog maar een kwestie van geduld tot de overheid ziet hoe u uw zakken vult.

Dat zorggeld gaat naar vergaderen en dure zalen, de daarin geproduceerde loze rapporten, diagrammen en verslagen, fake art & armaturen, auto’s voor hen die de “wereld” van reguliere zorg besturen, de secretaresse en uw telefoons, de verwarming en de reclame verdisconteerd, en al die andere overhead die wij PGB’ers de overheid besparen.

So move over, “our world” takes over!