Diagnose? Eenzaamheid is geen ziekte. Ook niet in @Weesp Mw. Heijstee!

Mw. Heijstee, wethouder van de Gemeente Weesp blijft niet op het pluche zitten als het gaat om de burger te bereiken.

Door @doofpotwmo | 6 Augustus 2017

Zo ging Mw. Heijstee bijvoorbeeld eind 2015 de ‘markt’ op met flyers en chocolaatjes om de mantelzorgers in haar gemeente te vinden. Ik moet toegeven dat dat bovengemiddeld is voor wethoudend Nederland om die efforts te nemen. Hoewel die uit marketing ontstane mythe dat mantelzorg uit “liefde” gebeurd nu echt wel eens over de muur kan. Niemand vraagt er om beperkt te worden, en geen mantelzorger vraagt er om (over)belast te worden. De marketeers weten die statistieken heel goed uit het verkooppraatje te houden. Daar wordt het liefst over gezwegen. De zorgeconomen en rapportages-schijtende betweters misbruiken juist die “liefde” om eenieders schaamte te misbruiken tot men zich overgeeft aan de horigheid van wat mantelzorg heet.

Ja, steek nog maar een sjokolaatje in uw mond. Dat had Mw. Heijstee goed begrepen. Daar wordt je in elk geval een kort moment blij van. Dat was een ‘leermoment’ voor mij. Om in de toekomst in bulk,  dozen “Merci” in te kopen en vooral te hopen dat de liefde èn energie opbloeit onder de mensen rond om mij heen.

Zoekende naar meer pragmatische oplossingen die Mw. Heijstee toepast, stuit ik ook op een stukje in het “Weesper Nieuws” dat Mw. Heijstee niet enkel de boer op gaat om die mantelzorgers met liefde te vinden, maar ook begaan is met het vinden van die eenzame ouderen. Hoewel de Gemeente Weesp al 45% gelokaliseerd heeft, lukt het maar niet deze echt te “bereiken”.

Geïnspireerd sop ik mijn sjokolaatje nog maar eens in mijn koffie en geniet van de euforie als ik me bijna verslik al lezende…:

“Ook lastig is dat de diagnose niet altijd helder te stellen is”

Beste Mevrouw Heijstee – waarderende uw initiatieven, waarvan akte – klinkt dit een beetje paternalistisch. Diagnose? Eenzaamheid is geen ziekte. En de Gemeentelijke ambtenarij is nog steeds geen terzake deskundig noch bevoegde diagnostische orgaan.

U bent kennelijk net zo royaal met labeltjes – om ouderen te diagnostiseren-   als met de vrijgevigheid van uw sjokolaatjes. Maar dat terzijde trekt u nu niet de “liefde-” maar onterecht de “schaamte”-kaart. Aldus uw statement in het artikel zouden ouderen zich generen toe te geven dat ze eenzaam zijn.

“Gebeurt dat wel dan valt het gesprek stil.”

Hoewel die gesprekken in uw “overleggroepen” kennelijk nooit stilvallen. Gezien de “rits” van overlegstructuren houdt u (zoals zoveel) Gemeenten maar niet op ergens enkel over te discussiëren en al plannende een najaarsactiviteit vraagt u zich collectief af:

Hoe bereiken we die mensen?

Dat zal ik u vertellen

Allereerst koopt u nog wat meer sjokolaatjes om die benchmarkers, zorgeconomen en betweterbobo’s & uw coaches (die kennelijk zonder werk zitten), de mond te snoeren en van dat onbehaaglijke gevoel af te helpen dat er nu wel genoeg gepraat is.

U heeft nu geld bespaard.

Dan geeft u al deze “praters” een zakje sjokolaatjes opdat zij onderweg niet gedemotiveerd raken wanneer u eenmalig collectief deur aan deur de boer op gaat en raakt u in een effort naast alle u heus wèl bekende jg’ers, ggz’ers, 50+’ers, wmo’ers en mantelzorgers ook die lonely wolves in uw Weesper pac.

U zet de stencilmachine aan om een anoniem enquete-en-inschrijfformulier te multipliceren voor een leuke gratis dagtocht. Gratis dus. U heeft namelijk nu al budgetneuraal de kosten van die ritsen overlegstucturen geneutraliseerd en geëlimineerd om en werkelijke break uit die loneliness financieel te kunnen faciliteren.

U noemt dat formulier dan de “Heijstee-Wens”

En vraagt u als goede herder uw schapen naar hun liefste wens om de sleur te doorbreken. Naar de bollen,naar madurodam, naar een museum en ja u mag best naar leeftijd vragen. Niet alleen ouderen zijn eenzaam dus om te voorkomen dat u collectief vanuit overheidsperspectief te gaan kantklossen en de jongere generatie eenzamen finaal mis te lopen, raad ik u ook aan een vet muziek-evenement als optie voor te stellen.

En ja vervoer. Wellicht is u ontgaan dat velen van de doelgroep de eindjes aan elkaar vast moeten knopen doorstapeling in de zorgnota’s of wegbezuingde faciliteiten, en het collectief vervoer qua kosten ook wel eens de nekbreker kon zijn voor deelname aan uw activiteiten. Om maar te zwijgen van de facilitaire problematiek en het al dan niet opgehaald worden na zoveel minuten, kwartieren of uren doordrenkt te worden alvoor of erna wegens logistieke malheurs.

Dus ik heb even voor u gesourced.

U huurt zo’n leuke Engelse bus. Die kost slechts 550 Euri mèt chauffeur en minus uwzelf om in die bus het animo en 59 eenzamen te leren kennen is de breakdown dan dat u voor slechts € 9,32 per persoon de heldin van Noord-Holland wordt en deze mensen de dag van hun leven bezorgt!

Laten we dit afronden naar een tientje.

Dan kunt u zelfs geheel uw sjokolaatjes van de Appie verruilen voor iets in stijl: English Quality Street met Caramel. Dan hebben diegenen die stilvallen van de gêne ook een minder genante smoes om stil te vallen. Maar genieten wel van het uitzicht en haalt u al diegenen die eenzaam en alleen binnen hun vier muren zitten te verteren nu eens naar buiten, over die drempels van vooroordelen en beleid om eerstelijns uw conclusies te trekken.

Schiet het ‘budget’ te kort, stel ik voor dat de plaatselijke middenstand die door al die deelnemers al uit en te na gesponsord wordt, een aantal picknick mandjes, broodjes en wat salami overhandigen ter ondersteuning van deze activiteit. En ja reken maar dat de mantelzorgers best de mouwen uit de handen willen steken om dat broodje te smeren tijdens een dagje jolijt.

Be creative!

Dus gaan we binnenkort lezen in het Weesper Nieuws dat u echt bestuurt met pragmatiek en common sense? Zien we heel graag tegemoet hoe u aan dat stuur van deze bus de breek-de-eenzaamheid-colonne leidt! How do you roll Mrs. Heijstee?