Gehandicapte Nicole gedurende jaar zoet met gedwongen verhuizing
HUISSEN – Nicole Tromp, zwaar gehandicapt door de spierziekte SMA, moest verhuizen uit Arnhem omdat ze in haar huis geen 24-uurszorg kon krijgen. De afgelopen twaalf maanden ondervond ze hoe problematisch een verhuizing voor haar is.
In haar woonkamer in haar nieuwe woning in Huissen zit Tromp (41) bijna helemaal op haar gemak. Bijna, want nog niet alles is zoals het zou moeten zijn. ,,In principe is nu alles geregeld of in gang gezet, maar daar is wel bijna een jaar overheen gegaan. Dat is best gek, voor iemand die zo veel zorg nodig heeft.”
24-uurszorg
Nicole tromp in haar nieuwe woning in Huissen. © Rolf Hensel
Even terug naar augustus 2016. Tromp voelt zich gedwongen haar appartementje in Arnhem te verlaten. ,,Toen ik daar kwam wonen, kon ik nog deels zelf ademen als bijvoorbeeld de apparatuur uit zou vallen, maar sinds 2015 is dat anders.’’ En dus had ze 24-uurszorg nodig, maar dat kon haar in Arnhem niet geboden worden. ,,Sinds 2015 is daar een speciale regeling van het ministerie voor, maar dat budget krijg je niet als je in een Fokuswoning woont. Daarvoor moet je in een zelfstandige woning wonen.’’
Risico
Dus gaat Tromp op zoek naar een zelfstandige woning, zodat ze daar wel de hoognodige 24-uurszorg kan krijgen. Ze vindt uiteindelijk een geschikte ‘rolwoning’ in Huissen. Maar, het duurt even voor ze kan verhuizen, met alle risico’s van dien. ,,Ik heb nog een half jaar tot een jaar daar gewoond, terwijl dat eigenlijk niet meer kon. Pas toen ik een verhuisdatum door had gegeven, een maand voor de verhuizing, kreeg ik die 24-uurszorg. Al die maanden daarvoor was het heel riskant geweest als er iets mis was gegaan met de beademing.’’
En toen moest de verhuizing naar een nieuwe gemeente, Lingewaard in dit geval, nog beginnen. ,,Waar ik tegenaan liep, was dat de voorzieningen die ik nodig heb, niet van tevoren geregeld konden worden. In oktober is pas alles in gang gezet, terwijl ik in november ben verhuisd.’’
Tromp woont al in haar nieuwe woning, als de nodige aanpassingen in het huis nog gedaan moeten worden. ,,Sommige spullen heb ik maar gewoon meegenomen vanuit Arnhem. Mijn douchebrancard bijvoorbeeld, wat gebeurde daar nu mee als-ie kapot ging? Lingewaard had ‘m nog niet formeel overgenomen.’’
Strijd
Nu is dan bijna alles op orde. Alleen over de intercom en rolstoel is nog gedoe. De intercom, die ze in Arnhem wel had, wilde de nieuwe gemeente in eerste instantie niet vergoeden. ,,Omdat er toch altijd iemand in huis is, kon diegene wel even kijken wie er voor de deur staat, was de redenering.’’ Net zoals met al haar andere voorzieningen, bindt Tromp de strijd aan. ,,Ik was het daar niet mee eens. Ik wil zelf zien wie er aanbelt en dan bepalen of ik de deur opendoe. Maar, dat wordt nu alsnog geregeld.’’
Hoe doe je dat nou, als zo iemand als ik van de ene naar de andere gemeente verhuist? Dat zou anno 2017 toch beter moeten kunnen
Rolstoel
En dan de rolstoel. Aanvankelijk vroeg de gemeente Arnhem geld van Lingewaard om Tromps vierwieler over te nemen. ‘Idioot’ noemt ze dat. ,,Dat ding is zo goed als afgeschreven. En het bedrag wat ze vroegen, daar kun je een goede tweedehands auto van kopen.’’ Lingewaard wil een nieuwe voor haar regelen, en tot die tijd krijgt de gemeente de rolstoel van Arnhem in bruikleen. ,,Maar voor m’n nieuwe rolstoel is nu wel weer gekeken of ik alle foefjes nodig heb, die ook op de huidige zitten. Terwijl Arnhem dat destijds allemaal goed heeft uitgezocht. Die indicatie is er al, ik ga echt niet ineens lopen.’’
Doodzonde vindt Tromp het, dat het niet mogelijk is gebleken om in haar eigen stad te blijven wonen. ,,Dan was al dit gedonder niet nodig geweest. Het is gewoon niet goed afgesproken, tussen gemeenten onderling. Hoe doe je dat nou, als zo iemand als ik van de ene naar de andere gemeente verhuist? Dat zou anno 2017 toch beter moeten kunnen. Ik woon nu prima, met fijne mensen om me heen, maar het blijft jammer.’’
Update
Kamerlid Kuik heeft inmiddels vragen gesteld inzake de situatie van Nicole
Bron: Officiële Bekendmakingen
Vragen van het lid Kuik (CDA) aan de Staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport over het bericht aangaande de gedwongen verhuizing van een cliënt van een Fokuszorg naar een zelfstandige woning om de benodigde 24-uurszorg te krijgen (ingezonden 11 augustus 2017).
Vraag 1
Bent u bekend met het bericht dat de verhuizing in geval van genoemde cliënt een jaar heeft geduurd teneinde de benodigde zorg te krijgen?1
Vraag 2
Hoe beoordeelt u deze casus?
Vraag 3
Wat zou volgens u de norm moeten zijn op welke termijn in passende huisvesting moet worden voorzien, indien 24-uurszorg noodzakelijk is? Hoe wilt u zorgen dat die norm behaald wordt?
Vraag 4
Ziet u de betreffende casus als incident of is dit een situatie die vaker voorkomt?
Vraag 5
Waar zit volgens u het knelpunt aangaande de samenwerking in de overgang van zorg tussen gemeentes? Ziet u daar vanuit uw systeemverantwoordelijkheid een rol voor u weggelegd? Zo ja, welke rol? Zo nee, waarom niet?
Vraag 6
Deelt u de mening dat de beschreven opstelling van de gemeente tot onnodig hoge zorgkosten en bureaucratie voor cliënten leidt? Bent u bereid met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) te onderzoeken hoe onnodige vertraging en kosten voorkomen kunnen worden wanneer cliënten van de ene stad naar de andere verhuizen?
Doofpot WMO Leudal 