doofpot

#Facepalm-Award voor @Welzorg: Terminale Sietz (84) heeft nog één wens, maar zorgaanbieder laat het afweten

Foto: Een speciale fiets zou het leven van Sietz Leeflang nog een beetje kleur geven. © Nicolai Peter

Update door @doofpotwmo | 14 Aug 2017

Vanmorgen bericht gekregen via Carla Zoutenbier (@kruidje) dat Mijnheer Leeflang’s wens eindelijk in vervulling is gegaan. Dus Goed Nieuws! Sietz heeft eindelijk zijn fiets! Dank aan alle tweeps en online activisten die deze kwestie in Breskens onder de aandacht hebben gehouden!

 


 

BRESKENS – Sietz Leeflang heeft niet lang meer te leven. Hij heeft één wens: een fiets. Maar zorgaanbieder Welzorg laat het steeds afweten.

 

Zelf houdt hij er rekening mee dat dit de laatste zomer van zijn leven is. Sietz Leeflang (84) in Breskens heeft leukemie en nog maar één wens: een lage-instapfiets met trapondersteuning. Zo kan hij in zijn laatste maanden nog bij wat mensen langs. Tevergeefs wacht hij er al maanden op, omdat zorgaanbieder Welzorg niet levert. Hij is niet de enige. De gemeente Sluis is boos.

 

,,Kom maar binnen hoor”, roept Leeflang vanuit zijn woonkamer. ,,Ik heb de deur al voor je opengedaan.” Achter de rollator loopt hij stap voor stap naar de keuken om een blad met koffie en koekjes te halen. De oud-journalist van het Algemeen Handelsblad (nu NRC Handelsblad) en oprichter van milieu-proefboerderij De Kleine Aarde is ernstig ziek.

,,Ik heb al 2,5 jaar leukemie”, vertelt hij aan tafel. ,,Elke veertien dagen moet ik een bloedtransfusie ondergaan. Op een gegeven moment begeeft mijn hart het vanwege zuurstofgebrek. Ik heb nog een half jaar te leven, als ik geluk heb driekwart jaar. Als je vraagt of ik dat erg vind, ach, ik ben al bijna 85 en ik heb het allemaal wel gezien.”

 

Zo nuchter als hij over zijn ziekte praat, zo boos is hij op Welzorg, een landelijke aanbieder van (zorg)hulpmiddelen, zoals scootmobielen. De instelling heeft in Zeeland vestigingen in Zierikzee, Sint Maartensdijk, Goes en Axel. ,,Een jaar geleden werkte Welzorg nog goed. Maar er is kennelijk een reorganisatie geweest en sindsdien is het een puinhoop.”

Proefrit

Nadat hij acht weken in het ziekenhuis in Terneuzen had gelegen, raadde de gemeente Sluis hem in maart een lage-instapfiets aan; een tweewieler met trapondersteuning. Leeflang wacht geen moment. In april nog keurt de gemeente zijn aanvraag goed. Tot zijn vreugde mag hij een proefrit maken op de Van Raam Balance, al kost hem dat een halve dag voor niets wachten. Kleinigheidjes hou je altijd, denkt Leeflang dan nog. Zeker omdat de fiets hem uitermate bevalt. ,,Er is een levertijd van zes tot acht weken, dus ik dacht: met een beetje geluk zit ik in juli op de fiets.”

 

Mooi niet dus. Na weken wachten krijgt de Bressiaander in juni bericht: de fiets komt eraan. ,,Ik heb toen, het was op een maandag, weer ruim een halve dag zitten wachten. Maar geen fiets.” Een belletje leert hem dat er onderdelen ontbreken. Dezelfde week volgt een nieuwe afspraak: 14 juli zal de grote dag worden. ,,Ik moest vanaf acht uur klaar zitten. Maar na weer een halve dag wachten en opnieuw bellen, kreeg ik weer te horen dat onderdelen ontbraken en dat de fiets niet geleverd kon worden.”

Fabriek

Afgelopen donderdag wachtte Leeflang tevergeefs voor de vierde keer op zijn felbegeerde fiets. ,,Welzorg belde. Het was, zo zeiden ze, de schuld van de fabriek, er kon een onderdeel niet worden geleverd. Het wordt nu 25 augustus.”

 

Zijn dochter gelooft er geen bal van, belt de fabriek en hoort dat er helemaal geen problemen zijn. ,,Welzorg liegt”, roept Leeflang kwaad. ,,Ik weet niet wat het is, ik kom er niet doorheen.” Triest, want de speciale fiets zou Leeflangs leven nog een beetje kleur geven. ,,Ik heb een vouwfiets. Die is net klein genoeg dat ik hem onder mijn benen door kan schuiven en wat boodschappen kan doen. Maar ver kan ik er niet mee rijden.”

Reparatieclub

De lage-instapfiets Van Raam Balance

De lage-instapfiets Van Raam Balance

 

Hij slikt. ,,Met de Van Raam Balance zou ik nog naar reparatieclub West-Zeeuws-Vlaanderen in Nieuwvliet kunnen. We hebben de club vijf jaar geleden opgericht en helpen er mensen bij het repareren van bijvoorbeeld stofzuigers en koffiezetters. Een auto heb ik niet meer. Dus nu kan ik er niet meer bij zijn. Dat mis ik.” Ook zou hij graag nog bij kennissen in de streek langsgaan. ,,Ook dat kan ik nu niet.” Hij zucht diep. ,,Ik was juist zo blij met het aanbod van de fiets door de gemeente.”

Leeflang is niet de enige met klachten over Welzorg. De gemeente Sluis maakt zich grote zorgen over de dienstverlening van Welzorg, vertelt gemeentewoordvoerder Marjolein Reinhoudt. ,,We herkennen de problemen. Deze casus staat niet op zichzelf.” Sluis heeft Welzorg uitgenodigd om op korte termijn te komen praten.

Welzorg was vrijdag niet bereikbaar voor commentaar. Woordvoerder Michael van Nieuwkasteele reageerde gisteren met dat het ‘ontzettende vervelend is voor mijnheer Leeflang’. Maar inhoudelijk kon hij niet op de zaak ingaan, omdat het kantoor gesloten was.

%d bloggers liken dit: