De grote leugen over het verzorgingshuis

Vroeger noemde men deze huizen bejaardenhuizen of rusthuizen waar ouderen werden geparkeerd als ze een bepaalde leeftijd hadden bereikt. Zodoende kreeg het verzorgingshuis een slechte naam. Toen spraken de verzorgenden in de wij-taal tegen de bewoners. “Wat zijn wij van plan” en “ wat denken wij te gaan doen.” Een beetje neerbuigend was het wel.

Bron: Schagen FM | Door Eugeen Hoekstra | 22 Aug 2017

Die tijd is allang voorbij. De verzorgingshuizen ademen een hele andere sfeer. Men voelt zich niet opgeborgen maar geborgen. Dit maakt een groot verschil. Maar toen kwam de overheid de senioren vertellen hoe erg ze het hebben in die afgedankte verzorgingshuizen waar alles voor hen geregeld wordt terwijl zij dit niet willen.

We weten nu beter. De afbraak van verzorgingshuizen brengt het geluk helemaal niet dichterbij. Thuiswonende ouderen die wat gaan mankeren zijn soms de hele dag bezig om de zorg te regelen. Humanistische raadsvrouwe Annelies den Dulk vertelt over haar moeder die in de weer was om te overleven. Ze had alles: traplift, rolstoel, de nodige zorg en toch besloot ze naar een verzorgingshuis te gaan. „Daar had ze weer tijd om te lezen, te genieten van het leven.” Zo kan het ook. De voordelen zijn plenty. Problemen in de zorgketen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Overvolle wachtruimtes op de spoedeisende hulp bestaan niet meer. Ziekenhuizen krijgen hun bedden weer terug waar anders ouderen lagen die niet naar huis konden. En het aantal noodbedden gaan drastisch omlaag.

Den Dulk begrijpt niet waar het hardnekkige idee vandaan komt dat verzorgingshuizen niet meer van deze tijd zijn en dat geen oudere er zou willen wonen. „Iedereen praat elkaar na en op een gegeven moment gaan we erin geloven.” Ja, zo is het wel.

Maar de tijden veranderen. Ouderen worden zelfbewuster en komen in de Tweede Kamer. Het verzorgingshuis 2.0 is in de maak dat meegaat met de moderne tijd en tegelijk de geborgenheid van het oude verzorgingshuis vast weet te houden. Waar mensen zelf een appartement kunnen huren en zij zelf de zorg krijgen via hun zorgverzekering.

Jan Slagter van omroep Max laat zien dat dit concept verzorgingshuis werkelijkheidszin heeft. Ook ouderen met een kleine beurs kunnen hier terecht. Ouderen moeten kunnen kiezen tussen de eigen woning of het verzorgingshuis maar die keuze mag hen niet worden opgedrongen door een manipulerende overheid.

Eugeen Hoekstra