Note van @doofpotwmo:

Ik plaats deze oproep door van een moeder die in Amersfoort tegen de bierkaai lijkt te vechten waarbij de Gemeente Amersfoort stelselmatig elke vorm van behoorlijk Goed en Openbaar bestuur lijkt te laten varen, niet gestoord wordt door enig gevoel of verplichting tot zorg; ten koste van een vrouw met progressieve aandoening inclusief een stel kinderen die van haar afhankelijk zijn en daardoor het leven van meerdere personen zwaar, zeeer zwaar onder onmenselijke druk zet. Dit is een gotspe!

 

Dringend Verzoek

We roepen de Gemeente Amersfoort op, deze kwestie op zeer korte termijn bespreekbaar te maken en op te lossen zoals een goede overheid dat betaamt.

Aan de volgers van deze blog het verzoek deze oproep te delen op al uw sociale media om de schrijnende problematiek van dit gezin onder de aandacht te brengen voor maatschappelijke discussie en aktie. En zullen u via deze pagina op de hoogte houden van de ontwikkelingen in het proces naar oplossingen voor dit gezin.

De Oproep

Aangezien de Gemeente Amersfoort ondanks hun vermelding op de website dat zij klachten binnen 5 werkdagen in behandeling nemen, nog steeds niet heeft gereageerd op mijn klacht van 9 augustus j.l. Ga ik hem dus maar hier openbaar neerzetten. Blijkbaar is men niet in staat om op een correcte manier om te gaan met het enige middel dat een burger in nood nog heeft.

Mijn klacht, zoals ingediend op 9 augustus j.l. bij gemeente Amersfoort en het betreffende wijkteam (wie de schoen past, trekke hem aan!)

 

De Klacht

Gemeente Amersfoort
t.a.v. Klachtenfunctionaris

Postadres Postbus 4000 
3800 EA Amersfoort
Betreft: Klacht tegen wijkteam***, met name Mw. L en Mw H. en Mw. B. als zijnde teamleider van dit wijkteam.
Amersfoort, 9 augustus 2017

Geachte Mevrouw, Meneer,

Hierbij dien ik een klacht in tegen Wijkteam ** en met name tegen Mw. L. en Mw. H., mij toegewezen als contactpersonen van dit wijkteam en tegen Mw. B. als teamleider, die gezien het ondertekenen van de laatste brief vanuit het wijkteam, volledig op de hoogte is van het handelen van bovenstaande wijkteamleden.

Hieronder licht ik mijn klacht toe.

Op 15 februari 2017 heb ik telefonisch melding gedaan van het feit dat ik een herindicatie wilde aanvragen wegens het aflopen van mijn indicatie per 30 april 2017. Het betreft een herindicatie voor huishoudelijke zorg. Ik heb hiertoe op 22 februari van Mw. L. een mail ontvangen met een voorstel voor een afspraak op dinsdag 14 maart. Deze afspraak heb ik per mail bevestigd op 1 maart.

Op 11 maart heb ik het aan mij toegestuurde ingevulde format uitvoeringsplan PGB Wmo naar Mw. L. gemaild. Vanwege het datalek dat bij de gemeente heeft plaatsgevonden in 2015, waar ook mijn gegevens bij betrokken waren, heb ik het ingevulde uitvoeringsplan beveiligd met een wachtwoord en het wachtwoord apart per SMS verstuurd naar het mobiele nummer van mw. L. Daarbij heb ik aangegeven dat ik aanvullende documenten (zoals een brief van mijn toenmalige GZ-psycholoog) tijdens het gesprek zou overhandigen, omdat ik het per mail versturen van dit soort privacygevoelige gegevens niet prettig vond na wat er gebeurd was met het datalek bij de gemeente.

Op 14 maart vond er een gesprek plaats bij mij thuis. Hierbij waren aanwezig: Mw. L., Mw. H. van het wijkteam, ikzelf en een zorgverlener van mij. Aan het eind van het gesprek kwam mijn jongste zoon binnen die net van school/studie thuis kwam.
In het gesprek heb ik aangegeven dat het iedere keer na een jaar opnieuw een herindicatie moeten aanvragen voor mij een enorme zware psychische belasting is, gezien mijn eerdere zeer negatieve ervaringen met wijkteam** en wijkteam** (voor mijn zoon met ASS die begeleid zelfstandig woont), tevens dat het feit dat ik 2 volwassen uitwonende kinderen heb met diverse heftige problemen (fysieke problemen, ASS, angststoornissen, randpsychose etc.), waardoor ik veel noodgedwongen mantelzorg moet bieden én iedere keer met meerdere wijkteams van doen heb, wat elke keer resulteert in een strijd, omdat het motto van de wijkteams niet is: “wat heeft iemand nodig?”, maar “minder, minder, minder zorg indiceren!”


Daarbij heb ik een fysieke aandoening die al jaren progressief is, waarbij ik steeds meer inlever en achteruit blijf gaan, gecombineerd met een Chronische PTSS. Voor die Chronische PTSS had ik kort voor het gesprek met het wijkteam net weer een traject bij Molemann Mental Health bij een GZ-psycholoog afgerond, waarin geconcludeerd werd dat behandeling geen optie meer is, zolang ik chronisch overbelast blijf door o.a. bovenstaande.

De GZ-psycholoog had ook een brief opgesteld waarin zij aangaf dat de stress die iedere herindicatie en ieder contact met het wijkteam mij oplevert, mij iedere keer ernstig uit balans brengt en dat herstel daarvan steeds moeilijker wordt. Dit terwijl ik een langdurig therapietraject gericht op stabilisatie heb afgerond in 2013, omdat het mij toen goed lukte om binnen mijn mogelijkheden stabiel te functioneren.

Dit is volledig uit balans gebracht sinds de gemeente per 1-1-2015 verantwoordelijk is geworden voor de indicaties en de boodschap “keihard bezuinigen” is en de wijkteammedewerkers ook niet schromen deze boodschap te brengen, ongeacht de situatie van mij als cliënt. Mijn verzoek was dus niet zomaar voor de lol, maar bedoeld om weer een evenwicht te kunnen hervinden in huidige situatie van constante overbelasting, bij een lijf dat fysiek harder dan ooit achteruit gaat en een psychische overbelasting die mij steeds opnieuw uit balans brengt.

Hiervoor had ik dan ook bewust één van mijn zorgverleners (die mij ook persoonlijke verzorging geeft) gevraagd bij het gesprek te zijn, omdat ook zij duidelijk zou kunnen verklaren hoe hard ik fysiek achteruit ga het laatste jaar.

Beide wijkteammedewerkers vertrokken met de boodschap dat de hulpvraag duidelijk was en dat zij mij zouden laten weten wat en hoe er geïndiceerd zou worden.

Toen ik medio april nog niets had vernomen van het wijkteam, maar wel allemaal “dreigbrieven” van de SVB ontving dat mijn PGB werd stopgezet, omdat er nog geen vervolgindicatie vanuit de gemeente was gekomen, heb ik op 10 april een mail verstuurd met de vraag om duidelijkheid.


Hierop kreeg ik een brief met de mededeling dat mijn indicatie met 3 maanden werd verlengd en dat er een afspraak gemaakt zou worden met een WMO arts voor een medisch onderzoek. Er werd geen verklaring gegeven voor deze manier van handelen, er werd niet aangegeven waarom er een medisch onderzoek zou moeten plaatsvinden. Omdat ieder contact met het wijkteam mij teveel was, er ook bij mijn dochter en zoon van alles speelde en ik inmiddels nog erger overbelast was, heb ik het maar voor kennisgeving aangenomen, omdat ik niet in staat was om er iets mee te doen. Stress werkt bij mij inmiddels verlammend in plaats van dat het boosheid (en dus kracht) bij mij oproept.

Op 6 juni, anderhalve maand na de brief waarin werd aangegeven dat mijn indicatie voor 3 maanden werd verlengd en er een medisch onderzoek door een WMO arts zou komen, had ik nog niets vernomen en heb ik alle moed bijeen geraapt en toch maar een mail naar Mw. L en Mw. H. gestuurd. Vooral omdat mijn brievenbus inmiddels alweer overstroomde van mededelingen van de SVB dat mijn PGB binnenkort zou stoppen en dit bij mij ook weer veel stress opriep.

Eerlijk is eerlijk, ik was niet meer in staat om een zakelijke mail te sturen, omdat de stress zo torenhoog was opgelopen door deze situatie dat bij het woord “wijkteam” de stoom al uit mijn oren kwam. De mail is dus over-emotioneel en niet bepaald netjes geschreven, maar ik was niet in staat om het op een andere manier te doen en ik moest iets!

N.B: Ik vroeg om een indicatie voor langer dan een jaar en kreeg een verlenging voor 3 maanden!

Op 14 juni kreeg ik reactie op mijn mail in de vorm van een brief met een “uitnodiging” voor een onderzoek van een Wmo arts op maandag 24 juli. Voor het eerst werd er ook iets van een verklaring gegeven voor dit onderzoek: blijkbaar had dit dus te maken met mijn verzoek om een indicatie langer dan een jaar? Ook werd mijn indicatie weer verlengd, nu met 2 maanden tot 31(?) september.
N.B: ik vroeg om een indicatie voor langer dan een jaar en kreeg eerst een verlenging voor 3 maanden, daarna voor 2 maanden. Gezien mijn PTSS en de problemen die er spelen was mijn verzoek om een langere indicatie niet zomaar gedaan, maar daar werd dus nu al 2x volledig aan voorbij gegaan. De stress die dit alles geeft is niet te beschrijven!!

Op 15 juni reageerde ik op bovenstaande brief, wederom, met name uit onmacht, veel te emotioneel, maar ik kon écht niet anders. Ik heb daarin ook zeer duidelijk verzocht om een nieuwe afspraak met mij te plannen in OVERLEG! Dit laatste is NOOIT gebeurd. Ik heb naast een fysieke beperking, PTSS en 2 kinderen met veel problematiek en te weinig zorg, geen netwerk of familie én ik werk als ZZP’er. (er wordt immers van iedereen participatie verwacht?)

Ik heb dus maar zeer weinig momenten waarop ik een afspraak kan maken buiten al mijn verplichtingen en heb meerdere keren verzocht een afspraak in samenspraak/overleg met mij te plannen. Hierop hebben Mw. L. én Mw. H. nooit gereageerd, ze hebben mij nooit telefonisch benaderd, uitsluitend per brief waarin ze eerst één en daarna 2 data aangaven voor een onderzoek door de Wmo arts. Er is aan mij door hen nooit gevraagd om dagen/tijden aan te geven waarop ik zou kunnen.

Voor mij was het door alle stress niet meer mogelijk om zelf te bellen, ik heb door mijn PTSS een enorme telefoonangst ontwikkeld. Deze had ik in 2013 volledig overwonnen, maar is in 2015 weer ernstig opgelaaid door het gedrag van een andere wijkteammedewerkster van een ander wijkteam. Zelf bellen, zeker naar een wijkteam is voor mij een enorme drempel geworden die teveel stress oplevert. Gebeld worden is geen probleem en dat is bij Mw. L. en bij Mw. H. ook bekend, ik heb het afgelopen jaar meermaals telefonisch contact met beiden gehad inzake de zorgindicatie/WMO-indicaties voor mijn dochter.

Tijdens mijn vakantie is er een brief (bijlage 8) gekomen met wederom, ZONDER OVERLEG MET MIJ, 2 voorstellen voor data op een tijdstip waarop ik werk en waarop ik er moet zijn voor cliënten op een dagbesteding. Omdat dit een kleinschalige dagbesteding is die nog in opbouw is, is er per dagdeel maar één begeleider aanwezig, ik kan dus niet zomaar eerder weg en de cliënten aan hun lot overlaten of de dagbesteding zomaar eerder sluiten.

Bovendien moeten er ook nog cliënten naar huis gebracht worden, omdat ze niet in staat zijn om zelf te reizen. Voor mij dus een zeer moeilijke opgave om te regelen dat ik op het genoemde tijdstip thuis kan zijn, omdat iedereen die zou kunnen invallen momenteel op vakantie is. Ik heb vandaag tussen mijn werk door al mijn tijd gespendeerd aan het contact zoeken met verschillende mensen, maar dat is dus wegens vakantie niet gelukt! Ik heb om deze reden ook nog niet kunnen reageren op die brief. Daarbij komt ook nog dat ik bovenstaande brief door omstandigheden pas gisteren (8 augustus) in de avond heb kunnen openen en lezen.

Toen ik vandaag na mijn werk thuis kwam lag er een brief in de bus met een afwijzende beschikking, want ik had voor 2 augustus moeten reageren. Dat was dus niet gelukt, omdat ik de brief pas op 8 augustus in de avond open kon maken én vandaag eerst heb geprobeerd om iemand te vinden die mijn werk kon overnemen. Eén telefoontje naar mijn mobiele nummer had duidelijkheid gegeven aan het wijkteam inzake mijn niet reageren op de brief, maar dat hebben ze wederom nagelaten, evenals mijn veelvuldige verzoek om het plannen van de afspraak in OVERLEG met mij!

Wat mij het meest tegen de borst stuit is dat ik niet voor niets een indicatie vraag voor langer dan een jaar. Jaarlijks deze stress sloopt mij. Als ik had geweten dat ik nu te maken zou krijgen met iedere keer een indicatie van 3 of 2 maanden, een hoop ellende die nog meer stress zou geven en uiteindelijk een afwijzing van de volledige zorgaanvraag (terwijl die zeer duidelijk is, en het wijkteam donders goed weet dat ik niet zonder deze hulp kan!!) dan had ik dit nooit gevraagd.


Ik ga nu kapot aan het feit dat ik zorg nodig heb en er iedere keer ongeveer op mijn knieën om moet smeken en dat niet meer zie zitten vanwege alle stress die het mij oplevert en energie die het mij kost, maar dat ik ook niet zonder deze zorg kan, omdat dan mijn huis vervuilt. Ik zit dus volledig klem en blijkbaar is de rust waar ik zo naar verlang, iets dat ik maar volledig uit mijn woordenboek moet gaan schrappen. Eerlijk: ik weet niet of en hoe lang ik dit nog kan volhouden, maar er zijn wel 2 kinderen afhankelijk van mij, omdat zij het nóg minder goed aan kunnen!!!

En nu moet ik dus ook nog een bezwaarprocedure gaan starten, want ik kan niet zonder deze zorg!! (terwijl er ook sinds januari nog een bezwaarprocedure loopt voor mijn zoon waar nog steeds NIETS mee gedaan is en mijn dochter vastloopt, omdat bovenstaande wijkteammedewerkers blijkbaar ook bij haar verzaken hun werk te doen, namelijk een herindicatie afgeven voor regiotaxi waar zij al sinds april om vraagt en waar nog steeds niets mee is gebeurd, waardoor ik nu ook vrijwel dagelijks mijn dochter moet vervoeren!!) Ik heb daar de energie niet voor.

Ik heb niet eens tijd om naar de huisarts te gaan voor noodzakelijk bloedonderzoek en bloeddrukcontrole (die hadden beiden al maanden geleden herhaald moeten worden) of om naar de pijnpoli te gaan, omdat ik per nacht nog geen 4 uur slaap van de pijn en mijn rechterarm steeds minder functioneel kan gebruiken, laat staan dat ik nog tijd en energie heb voor een bezwaarprocedure. En dan? Ondertussen moet ik het dan maar zonder zorg doen?

Dat gaat écht een héél groot probleem worden! En wat dat betreft vind ik dat het wijkteam zeer nalatig is! Het gaat namelijk niet om de vraag óf er zorg nodig is, dat is al lang duidelijk, het ging om de vraag of ik een indicatie voor langer dan een jaar kon krijgen op basis van mijn klachten en problematiek. Het stopzetten van alle zorg is dus een omissie! En dat neem ik het wijkteam en in deze ook Mw. B. als wijkteam leider ernstig kwalijk.

De manier van handelen, het niet adequaat reageren op- en zelfs volledig negeren mijn verzoek om de afspraak met de WMO arts te plannen in overleg (en ik weet dat dat kan, dat is bij mijn dochter ook gedaan!!!), het afdoen van zaken met een briefje ‘dat men mij zoveel mogelijk is tegemoet gekomen’ (hoe dan en waarin dan?), het ongelooflijke onbegrip en het verergeren van mijn stress/PTSS door deze manier van handelen, maar ook de nalatigheid t.a.v. mijn zorgbehoefte./zorgvraag, vind ik buitengewoon ernstig.

Voor mij is het op dit moment zelfs niet duidelijk tot wanneer ik dan nog wel zorg heb/krijg, want dat staat niet eens in de afwijzing!!!!

Het moge duidelijk zijn dat deze hele gang van zaken met als ultieme stressfactor nu het afwijzen van mijn volledige zorgvraag, mijn functioneren ernstig in gevaar brengt en daarmee ook het functioneren van mijn twee kinderen die afhankelijk zijn van de mantelzorg die ik noodgedwongen moet bieden.


Ik verzoek u dan ook dringend om deze klacht serieus te nemen en met grote spoed in behandeling te nemen.

(Naam gedupeerde bekend bij de blogger van deze weblog)